If you're going to San Francisco

… be sure to wear some flowers in your hair. Niemand gezien die dat dus had hè!

Dinsdag, 22 april 2014

Waar wil ik sowieso nog heen in de VS? Dat vroeg ik me begin maart af. Na springbreak leek het me nog maar zo’n korte tijd dat ik had hier in Flagstaff. Zes weken tot het semester eindigt! Dus maakte ik een enorme lijst met dingen die ik hier graag nog wilde zien. En schrapte meteen de helft, want je kan niet in 5 weekenden met een beperkt budget nog naar Yellowstone National Park, Texas, Florida, Alabama, Boston, Salem, San Diego etc. De lijst ging nog wel even door. Ik zie zo nog vier of vijf verschillende vakanties naar de VS voor me voordat ik dat allemaal gezien heb. Wat ik er niet afhaalde was L.A. (want dichtbij) en San Francisco. Twee steden relatief dichtbij Arizona en dat is goed te doen in weekenden. Ik kan ze allebei afstrepen van mijn lijstje en ik kan nu eerlijk zeggen dat ik het gevoel heb dat ik alles wat ik graag wilde zien heb gezien. Make the most out of the experience, zegt ISEP. I did it!

In maart had ik het uitstapje dus al geboekt en dit weekend was het eindelijk zover. Op donderdag vlogen Josephine, Eline en ik naar San Francisco. Op het vliegveld ontmoetten we een vriendin van Josephine die de hippiestad van Amerika ook graag wilde zien. Veel reizigers die naar San Francisco gaan hebben last van de mist, regen en/of constante wind. Het ene sluit het andere namelijk niet uit. Wij niet. Wij hebben vier dagen zonneschijn gehad zonder mist. Vrij uniek volgens mij. Ons hostel was op loopafstand van veel attracties. Lopen hebben we dan ook heel veel gedaan. Donderdag zijn we in de buurt gebleven en hebben we lekker gegeten bij een Thais restaurant vlakbij Chinatown. Union Square en Market Street waren ook dichtbij dus dat was erg fijn. Vanaf Market Street namen we op vrijdag de tram naar Fisherman’s Wharf. Hier zit het beroemde Pier 39 en de Pier 33, vanaf waar Eline en ik de boot naar Alcatraz Prison hebben genomen.

De boottocht naar Alcatraz was prachtig. Je krijgt een heel erg mooi uitzicht te zien over San Francisco en de Golden Gate Bridge. En natuurlijk op Alcatraz Island zelf. Het ligt niet ver uit de kust van San Francisco en bestaat vooral uit rots. Op die rotsen hebben de Spanjaarden vroeger een fort gebouwd om de stad te beschermen. Begin 1900 is het omgebouwd tot een gevangenis, waar alleen de onverbeterbare mannelijke gevangenen hun tijd moesten uitzitten. Vrouwen werden namelijk in die tijd nooit gezien als onverbeterlijk. De bewakers en hun gezin woonden ook op het eiland. De vrouwen en kinderen hebben daar tuinen aangelegd die nu nog steeds worden onderhouden. Het eiland is daardoor ook heel erg groen en heeft hele mooie bloemen. Je hebt haast niet door dat je een gevangenis betreedt. Bij aankomst zagen we dat er met graffiti heel groot: Indians Welcome op de gebouwen stond. De indianen in Amerika hebben namelijk het eiland bezet om meer van hun land terug te krijgen. Overal zie je daar nog tekenen van, woorden zoals Free in graffiti gespoten. Best gaaf om te zien dat het zoveel geschiedenis heeft. De indianen hebben trouwens hun land teruggekregen.

Op het hoogste punt van het eiland staat het cellencomplex. Hier kon je een audiotour doen met de echte stemmen van sommige gevangenen en bewakers. Die tour duurde ongeveer een uur maar was ontzettend gaaf. Vanbinnen ziet het eruit zoals een gevangenis in The Green Mile of The Shawshank Redemption. Deze films zijn ook gedeeltelijk gebaseerd op Alcatraz. Er zijn drie verdiepingen met cellen en die zijn echt piepklein. Gevangenen kregen een bed, een wasbak, een wc en twee stalen platen uit de muur die een tafel en een stoel moesten voorstellen. In de jaren zestig kregen ze wel een installatie voor de radio. Eenmaal per week mochten ze eruit. Ik kan het me niet voorstellen hoe dat geweest moet zijn. Er zijn wel ontsnappingspogingen geweest. Eén daarvan was succesvol, waarbij de mannen met lepels de ventilatieschacht hebben uitgegraven en daarna door de riolering naar buiten zijn gekropen (Shawshank Redemption). Ze zijn daarna het ijskoude water ingegaan en niemand weet wat er met ze is gebeurd.

Na de audiotour zijn we weer teruggegaan naar de stad. Hier hebben we Josephine en Julia weer gevonden. Ik ben nog bij Lombard Street geweest. Dit is de bochtigste straat ter wereld. Ik snap niet zo goed waarom ze hem niet recht hebben kunnen maken, maar zo heb je ineens een toeristische attractie gemaakt! De heuvels zijn trouwens ook niet overdreven. Gigantisch steile heuvels en auto’s hebben soms echt moeite om omhoog te komen. Als ik later ooit in San Francisco ga wonen, wil ik een 4x4. De stad doet ook echt heel Europees aan hoewel de indeling wel Amerikaans is. De huizen zijn Victoriaans en het stadhuis is een paleis. Het is de mooiste stad in Amerika die ik tot nu toe heb gezien. Ook hebben we de Fisherman’s Wharf nog bezocht. Wat ik hier vooral geweldig vond zijn de zeeleeuwen die je daar kan zien. Er liggen er honderd te dobberen op plastic vlotten in het water. Gewoon een beetje luieren de hele dag. Het lijkt me heerlijk! Hierna hebben we Market Street verder verkend. Hier zit het zakendistrict, maar ook het winkelgedeelte. Vier meiden in een goed winkelcentrum, dat betekent shoppen.

Die ochtend hoorde ik ook of ik geslaagd was voor mijn bachelorscriptie. Dit was nogal een ding, omdat een voldoende betekent dat ik praktisch mijn bachelordiploma heb gehaald. Aangezien ik tot nu toe de vakken op NAU makkelijk haal, ga ik er vanuit dat die wel goedkomen. Als ik mijn scriptie had gehaald mocht ik van mezelf een iPod kopen (en omdat ze hier veel goedkoper zijn). Ik kan nu zeggen dat ik de trotse eigenaar ben van een gloednieuwe iPod! Janneke Kloosterman Bsc.

We zouden het eigenlijk allemaal vieren en gezellig uitgaan, maar iedereen is uitgeteld in bed geploft na die dag. Ik denk dat iedereen binnen vijf minuten sliep. De volgende ochtend zijn we naar Twin Peaks gelopen. Deze heuvels geven een enorm mooi uitzicht over San Francisco. Om er te komen moesten we 2 mijl lang omhoog lopen. Toen we er waren was er inderdaad prachtig uitzicht over de stad. We konden ook zien hoe ver we wel niet gelopen hadden, dus we waren super trots op onszelf. Helaas waaide het er wel echt enorm hard waardoor we maar een half uurtje zijn gebleven. Wel genoeg foto’s gemaakt, dus kan er nu nog van genieten!

Omdat we toch in de buurt waren zijn we naar Height Ashbury gelopen. Dit is dé plek waar alle hippies woonden en waar ook de Summer of Love plaats heeft gevonden. Helaas hebben we geen restanten van het hippietijdperk gezien. De buurt is nu een hippe (niet hippie) wijk waar veel gezinnen wonen. Wellicht hadden we meer kunnen zien als we helemaal doorgelopen waren naar Golden Gate Park, maar daar was een groot Paasfeest aan de gang en we hadden geen zin om ons daarin te mengen.

Chinatown stond ook op de agenda. Ik vond het fantastisch. Er zijn echt alleen Aziaten, ze verkopen alleen maar troep en maken een hoop herrie op viool-achtige instrumenten. Maar wel Amerikaanse vlaggen overal. Fantastisch. San Francisco heeft trouwens ook Japantown, waar heel verrassend de Japanners wonen. We kregen wel het advies om niet in Chinatown te gaan eten omdat dat echt ranzig schijnt te zijn. We hebben maar in een hippe pub vlakbij het hostel gegeten. Het eten smaakte als thuis, dus ik kan het aanbevelen. En je voelt je ook helemaal hip als je er gaat eten. Dat helpt ook. 

De Golden Gate Bridge is één van de grootste attracties van de stad dus natuurlijk moesten wij daar ook heen. Zondagochtend zijn we eerst naar Lands End gelopen. Een hele mooie wandeling die goed uitzicht geeft over de brug. We waren nog even bang dat onze plannen in het water zouden vallen door de mist, maar gelukkig trok dat net zo snel op als dat het kwam. We hebben ook nog over de brug gelopen. Dat is absoluut verder als het lijkt en als Josephine en ik niet zulke zere voeten hadden gehad waren we ook zeker naar de overkant gelopen.

Verder zijn in San Francisco heel erg veel daklozen. De stad is aantrekkelijk voor ze omdat ze niet worden weggestuurd. In het begin vond ik ze een beetje eng, maar al gauw kwam ik erachter dat ze zich helemaal niet met andere mensen bemoeiden. Ze praten en schreeuwen alleen naar elkaar en laten je verder met rust. Ik vond het vooral triest om te zien hoeveel arme mensen er wel niet waren. De ene straat heeft enorm luxe winkels zoals Gucci en Chanel en een straat verderop liggen mensen op straat te slapen op een stapel karton. De stad is de duurste stad in de VS tegenwoordig, maar het verschil tussen arm en rijk is wel heel erg groot.

En dat was dan mijn laatste grote trip vanuit Flagstaff. Een gek idee, maar ook wel fijn. Iedereen is moe en iedereen wil een paar rustige weken voordat het allemaal voorbij is. Het is fijn om even de tijd te hebben om alles te laten bezinken. Ik heb zo verschrikkelijk veel gezien en gedaan tijdens mijn verblijf hier. Soms kan ik het zelfs moeilijk bevatten. Tijdens de ene trip was ik alweer bezig met het plannen van de volgende.

Daarbij heb ik enorm veel geleerd hier ook. Ik weet nu waar de Rocky Mountain West ligt en wat fly-by­ states zijn. En dat het presenteren van het weer in je eigen taal al moeilijk genoeg is, laat staan in het Engels. Dat heb ik vandaag in de les gedaan namelijk. Janneke Kloosterman, weather anchor. Ook heb ik een heel nieuwsbulletin gepresenteerd. Ik vind het fantastisch leuk en wie weet mag ik dat later ook wel doen. Wat ik ook heb geleerd is dat als Amerikanen je de weg wijzen, zij ook daarbij andere richtlijnen aanhouden voor afstand. Dichtbij noemen zij namelijk five or six blocks down that way. Die vijf of zes blokken zijn gerust een halfuur lopen. Maar ik snap de Amerikanen nu wat meer. Ik weet waarom ze bepaalde dingen doen en waarom ze verwachten dat jij je ook op een bepaalde manier gedraagt. Een ober bijvoorbeeld, krijgt hier namelijk niet genoeg loon om de maandelijkse rekeningen te betalen. Hetzelfde geldt voor de taxichauffeur en de kapper. Ze verwachten dan ook dat jij een fooi geeft, want dat is waar zij van moeten leven. Al blijf ik wel Nederlands en vind ik dat ze er absoluut voor moeten werken. Ik heb namelijk ook veel mensen gezien die geen moer uitvoeren tijdens hun werk. Geen werk, geen fooi.

Nog een tip voor als je naar San Francisco gaat: niemand draagt dus bloemen in het haar. Doe het zelf dus ook niet, want daar herkent iedereen de toerist aan. Misschien was het zo in de jaren ’60, maar in 2014 zijn het alleen toeristen die het doen. En de hipsters. Maar niemand snapt de hipsters.

If you’re going to San Francisco… Have a nice day!