If you could see me now

Zaterdag, 17 mei 2014

Philadelphia ligt in Pennsylvania en is een van de eerste plaatsen die de kolonisten hebben gesticht. Het is zelfs een tijdje de hoofdstad van de Verenigde Staten geweest. Wel in de tijd dat de staat nog New Netherlands heette. Zijn vast mooie tijden geweest. Philadelphia heeft dus heel erg veel historie. Zo is er het eerste postkantoor van de VS, de eerste brandweerkazerne, de langst bewoonde straat en een gedenkplaat voor een ‘Verloren Soldaat’. Verder is er een heel museum district waar ook de roeiverenigingen gevestigd zijn.

En oja, de Amerikaanse Declaration of Independence is er ondertekend in de Independence Hall en de Liberty Bell hangt er. Bijna vergeten.

Genoeg reden om even een tussenstop in deze stad te maken dus. Bij aankomst ben ik direct op verkenning uitgegaan. Mijn hostel zat in het Historic District en dat is echt waar je wilt zijn. Alles is in principe dichtbij en het is een hele fijne buurt. Ik ben direct naar Elfreths Alley gegaan, wat een straat is die vanaf het begin bewoond is geweest. Eigenlijk een hele Nederlandse straat, dezelfde architectuur. Wel heel mooi bewaard gebleven dus dat is mooi. Nu is er een museum maar er wonen nog steeds mensen. Daarna ben ik doorgelopen naar het Betsy Ross’ House. Zij heeft de Amerikaanse vlag ontworpen dus de eerste Stars and Stripes is daar gemaakt. Ze woonde vrij klein weet ik nu. Ik ben er niet naar binnen gegaan omdat er twee busladingen scholieren het huis gingen bezoeken, maar van buitenaf kan je al best wat zien. Het personeel loopt rond in klederdracht dus dat geeft net dat beetje extra. Nadat ik het Historic District wel gezien had ben ik doorgelopen naar South Street. Dit is de plaats om uit te gaan met allerlei restaurantjes, pubs en winkels. Hier zie je ook overal mozaïeken op de muren. Heel gaaf om te zien, zeker omdat hele stegen ermee bedekt zijn. Dit is het begin van de Magic Gardens. Daar moet je voor betalen, maar wat je kunt zien in de stad op zich is al heel gaaf en geeft een goed beeld van wat je in het betaalde stuk kan zien. Ik heb het als Nederlandse maar bij gratis gelaten. Vanaf South Street kom je aan op Penn’s Landing. In deze haven liggen een oud schip en een oorlogschip die te bezichtigen zijn.

Ik heb ook mijn eerste Philly Cheese Steak gegeten. Dit is eigenlijk gewoon een steak met wat kaas die ze fijnsnijden en op een broodje leggen. Wel heel lekker, ik kan het aanraden!

Om een kaartje te krijgen voor een tour in Independence Hall moet je vroeg zijn. De kaartjes zijn gratis, maar er zijn er slechts een beperkt aantal en er zijn heel veel scholen die ook komen. Om half negen ’s ochtends stond ik dus bij de ticketbalie om een kaartje te krijgen. Daarna mag je weer door security (zijn Amerikanen dol op!) en kom je achter Independence Hall uit. De tour duurt ongeveer een half uurtje, maar wordt gedaan door een ranger die er erg enthousiast over is. Binnen is het erg mooi en de geschiedenis is goed zichtbaar. Overal hangen schilderijen van wat er heeft plaatsgevonden. Ik weet nu dat de Declaration of Independence niet is ondertekend op 4 juli, maar op 2 juli en dat de staat New York pas op 18 juli aangaf het ermee eens te zijn. Op 4 juli werd hij echter van kracht en dat vieren de Amerikanen. Dat weten ze alleen zelf ook niet, want iedereen was verbaasd. Na Independence Hall heb ik een kijkje genomen bij Liberty Bell. Deze bel is het teken van vrijheid, ook al zit er een dikke barst in en werkt hij niet meer.

Het is ook de moeite waard om een kijkje te nemen bij Boathouse Row. Dit is achter het museum district en daar zijn alle roeiverenigingen gevestigd. Iemand in het hostel had mij verzekerd dat ik het beste uitzicht ooit op Philadelphia zou krijgen door naar een brug ver weg te lopen. Dat uitzicht is het absoluut niet waard en toen ik terugstrompelde op een nieuwe blaar kwam ik een vrouw tegen die in de tuin van een van de boathouses tuinierde. Aangezien ik toch niets te verliezen had en de weg terug lang was vroeg ik om een pleister. Toen ze ook nog hoorde dat ik Nederlands was kreeg ik direct een tour door het hele huis omdat er een Nederlandse coach was geweest. Bleek dat het zo ongeveer de beste roeivereniging in de wereld is, waar ook de vader en broer van Grace Kelly hebben geroeid. Olympische medailles overal! Super gaaf en vanaf de vlonder achter het boothuis had ik wel een enorm mooi uitzicht op de skyline. Wel jammer dat Boathouse Row wel een stukje dichterbij was dan die brug!

Philadelphia heeft veel geschiedenis en er is veel te zien. Maar toch ben ik vrijdag doorgereisd naar Baltimore, een voorstad van Washington. Deze stad heeft een beroemde haven en ik wilde hem graag zien. Vooraf werd ik gewaarschuwd dat er een aantal slechte buurten in Baltimore zijn waar je niet wil wezen. Gelukkig stond mijn hostel in een super goede buurt en de haven is ongeveer tien minuten lopen. Het hostel zelf is ongeveer 100 jaar oud en lijkt op een oud huis in Nijmegen. Hoge plafonds, kroonluchters, enorme keuken, piano, je snapt de sfeer. Enorm fijn dus! Ik ben direct naar een het Walters Museum of Art gelopen. Dat ligt 5 minuten van het hostel en heeft allerlei juwelen en harnassen. Lekker zeventiende eeuws. Wel leuk: een heel deel van het museum is gewijd aan Nederland. Staat er een stel Japanners opgewonden naar een Delfts blauwe tulpenvaas te kijken. Absoluut een mooie, maar alsnog een tulpenvaas. De juwelen die ze hebben vind ik ook wel mooi. Ik ben nu op zoek naar een zilveren met diamanten belegde klokring. Ik heb hem nog niet gevonden voor de prijs die ik ervoor wil betalen.

Lexington Market is de oudste markt in de VS die nog steeds operatief is. In het hostel werd mij deze plaats aangeraden om te bezoeken dus ben ik gegaan. Wat mij ook werd aangeraden was om er crabcake te eten. Toen ik er aankwam had ik er al een slecht gevoel over. Ik was de enige blanke persoon en hoewel ik absoluut niets tegen afro-amerikanen heb, heb ik wel iets tegen dronken, high en bedelende zwervers. Ik ben de markt ingegaan, heb een crabcakeje gehaald en ben als de wiedeweerga weer vertrokken. Niemand doet je iets, maar het is absoluut niet fijn om er te zijn. Crabcake is overigens wel een absolute aanrader!

De haven is echter wel een super toffe plek! Het Nationale Aquarium staat er en er zijn veel schepen die je kunt bezoeken. Het is een hele levendige plek waar veel straatartiesten hun acts testen op het publiek. Ook is er een hele interessante winkel waar ze alleen maar sokken verkopen. Ik ben nu de trotse bezitter van ‘The softest socks in the world – Weekend Edition’. De eigenaar verzekerde me dat ze het idee geven van ‘walking on clouds’. Aangezien mijn voeten vooral bestaan uit blaren leek me dat idee wel wat. Ik heb een jaar garantie.

Het National Aquarium is op zich wel een bezoekje waard. Ik heb het vooral gedaan omdat er in Baltimore niet gek veel dingen zijn om te bezoeken. Het aquarium is vernieuwd en heel mooi, maar na drie uur sta je weer buiten. Je kan wel om een stempel vragen waardoor je er op ieder moment weer in mag. Ik ben daarna naar de Barnes en Nobles boekenwinkel gelopen. Ik baalde wel dat ik collectors editions niet kon kopen, hoewel ze wel goedkoop waren. Echt nul komma nul ruimte in mijn koffer. Misschien bezorgen ze wel naar Nederland.

Fells Point is een ander gedeelte van de haven die erg leuk is. Dat gedeelte lijkt een beetje op Engeland en heeft ook heel veel pubs. Hier kwam ik een vader en dochter tegen die mij allebei veel over de geschiedenis van Baltimore vertelden. Ze vertelden me dat ik naar Federals Hill moest gaan, tegenover de Inner Harbor waar het National Aquarium ook zit. Ze zijn een stukje met me meegelopen en hebben me ondertussen nog wat meer over Baltimore verteld.

Federals Hill geeft inderdaad een idioot mooi uitzicht. Je hebt eerst de haven en dan de skyline van Baltimore. Dat weten meer mensen want er waren drie bruidsparen die de skyline wel als achtergrond op de trouwfoto’s wilden hebben. Ik heb hier een tijdje gepraat met een man die in Baltimore geboren en getogen was. Hij vertelde me over hoe het was om in Baltimore op te groeien en hoe de stad veranderd is.

Als je alleen reist krijg je veel meer aanspraak met mensen kwam ik achter. De vrouw in het boothuis, de vader en dochter en deze man. Iedereen is veel sneller geneigd om je wat te vertellen en je tips te geven over waar je heen moet gaan. Dit had ik van tevoren niet gedacht en ik vind het een leuke bijkomstigheid. Alleen reizen is vreemd aan de ene kant, maar het geeft me veel rust. Ik heb namelijk in de afgelopen maanden niet één dag voor mezelf gehad, omdat je altijd een roommate hebt. Van tevoren wist ik niet of ik alleen reizen wel kon en hoe ik me zou redden. Ik ben blij en trots dat alles helemaal goed gaat en het goed te doen is! Op dit moment vind ik het prima De volgende en laatste stop is Washington D.C. Hello Mr. President!