Time flies when you’re having fun!

Maandag, 5 mei 2014

De laatste week in Flagstaff is nu aangebroken. Ik kan niet geloven hoe snel 16 weken gaan. Tijdens de introductie werd me nog verteld: “this semester is gonna be crazy fast”. Toen dacht ik nog, 16 hele weken is hartstikke lang. Echt niet dus. Je let even niet op en dan is het bijna voorbij. Afgelopen week begonnen de voorbereidingen in mijn residence hall al. Overal hangen posters met moving out advies, grote dozen waar je spullen in kan doen die je niet meer wilt gebruiken en je kunt je inschrijven voor een afspraak waarbij de RA je kamer checkt. Een heel gebeuren dus! Waarbij ik ook nog een foam finger van NAU heb bemachtigd die iemand in de doos had gegooid. Als het recyclen is, maakt het uiteindelijk toch niet uit of ik hem heb toch? Volgens mijn roommate Ashley is het niet stelen en zij is Amerikaans dus als zij het zegt ben ik het er helemaal mee eens.

Alle Amerikaanse studenten moeten ook weg uit hun kamer. Wat dat aangaat is het in Nederland veel beter geregeld. Ik zie nu iedere dag ouders met hun kind met dozen sjouwen die naar de opslag moeten. In Nederland kun je in ieder geval alles laten staan en hoef je niet ieder jaar je in te schrijven voor een nieuwe dorm, waarbij je ook een nieuwe roommate krijgt. Uiteraard ben ik nog niet begonnen met pakken. Ik heb tweeëneenhalve dag om dat te doen. En alles moet gewoon mee. Simpel als wat. Waarschijnlijk ren ik toch op het laatste moment rond als een kip zonder kop, dus dan geeft het ook niets als dan nog wat ingepakt moet worden.

Qua schoolgebeuren ben ik nu ook bijna klaar. Vanochtend heb ik mijn laatste toets gehad, morgen heb ik nog een presentatie en dat is het dan. Academisch gezien heb ik dit semester misschien (lees, waarschijnlijk) niet zoveel geleerd, maar in het buitenland studeren heeft me absoluut vaardigheden bijgebracht die ik anders niet geleerd zou hebben. Hoe je om moet gaan met professors in de klas. Je mag hen namelijk gewoon “doc” noemen. Ik vind het prachtig. En gewoon zien hoe het gaat in een buitenlands klaslokaal is erg fascinerend. Ik heb het idee dat er in Nijmegen veel meer afstand is tussen leraar en leerling. Hier weten de leraren zelfs dat mijn achternaam Kloestermen is en dat je mijn voornaam beter niet uit kan spreken. Op zich weten de leraren in Nijmegen dat ook, maar ik krijg hier gewoon mails waarin ze vragen hoe het met de opdracht gaat en ook een telefoonnummer geven waarop je ze altijd kan bereiken. En alle Amerikaanse studenten zijn heel geïnteresseerd in Nederland, ookal weten ze eigenlijk niet waar het ligt. En nee, niet iedereen loopt high over straat in klompen. Zó 2013 roep ik dan.

De Nederlandse tradities houd ik hier ook in ere. Zo heb ik wel koningsnacht gevierd en heb ik jaloers iedereens foto’s van tompoucen en oranjekoek bekeken. Koningsdag zelf viel hier in de sneeuw. Flagstaff staat er namelijk bekend om dat eind april begin mei er nog een laatste sneeuwstorm komt. Die is gekomen kan ik uit ervaring vertellen. Een sneeuwstorm van goed formaat. Gelukkig was het op zondag weer weg! Dat weekend zouden we eigenlijk nog een laatste keer naar Sedona gaan, maar vanwege het slechte weer hebben we dat naar dit weekend verschoven.

Helaas moesten we op het laatste moment een auto huren omdat de huisgenote van Josephine met de noorderzon vertrokken was. Kleine tegenslag, we gingen toch! In Sedona was het 30 graden met een strakblauwe lucht. Ik vind dit echt een van de leukste plaatsen in Arizona omdat het lijkt alsof je een western binnen bent gestapt. Vanwege de rode rotsen zijn er ook heel veel westerns opgenomen. Sedona was in januari mijn eerste tripje in Arizona en ik vind het wel mooi dat het ook mijn laatste is geweest.

In Flagstaff is het nu ook eindelijk warm aan het worden. Gisteren ben ik zelfs verbrand, maar dat vind ik niet erg. Dat betekent namelijk dat het mooi weer is! Helaas wel precies in de laatste week, maar ik geniet ervan zoveel als ik kan. Het afscheid nemen begint nu ook echt deze week. Iedereen vertrekt op een andere dag zowat, dus het is moeilijk bij te houden wie wanneer vertrekt (en waar heen gaat). Ik vertrek in ieder geval deze vrijdag, net zoals Jake, Eline en Josephine, naar New York. Jake heeft nu zelfs hetzelfde hotel in New York geboekt dus die zien we nog veel. En Josephine komen we daar ook nog wel tegen, dus van hen hoef ik nog geen afscheid te nemen.

Ik kijk wel heel erg uit om naar huis te gaan. Op de een of andere manier heb ik vreselijk veel zin in Fristi en sinas, terwijl ik Fristi niet eens zoveel drink. Sinas kennen ze hier ook niet. Ze hebben Fanta Orange, maar dat smaakt heel anders. En ik heb zoveel zin in beschuit. En echte kaas. En mijn eigen kamer! Een eigen kamer staat nu bovenaan het lijstje. Ashley is een hartstikke lieve meid, maar ze heeft dagen dat ze alleen maar aan het bellen is. Dan is het wel fijn om een kamer voor jezelf te hebben.

Maar ik mag absoluut niet klagen. Ik heb een fantastische tijd gehad in Flagstaff en ik ga het absoluut missen. Deze week nog even genieten van het mooie weer, de stad en het uitzicht op die prachtige San Francisco Peaks. Ik moet nog een heleboel foto's maken van de stad, want dat heb ik nog niet gedaan. En dan op naar New York. The urban jungle where dreams are made of. Kom maar op!