And I think to myself.. what a wonderful world

Maandag, 14 april 2014

Eigenlijk is het oneerlijk dat Nederland niet zulke mooie natuur heeft als de Verenigde Staten. Wij hebben de Oostvaarders plassen, de Veluwe,  wat rivieren en wat meren. Op zich hartstikke mooi, maar de Oostvaarders plassen heb ik nog nooit gezien en heide op de Veluwe begint me altijd gauw te vervelen. Ik kan genieten van mooi uitzicht op een meer of rivier, maar niets daarvan komt in de buurt van de mooie natuur die ik hier al heb gezien. Hoewel iedereen denkt dat Arizona een droog en dor gebied is met alleen maar woestijn, heeft ze eigenlijk heel erg veel te bieden. Denk aan de Grand Canyon, Havasupai Falls, Sedona en de vele gebergten hier. Hoewel het inderdaad droog en dor kan zijn, heeft dat landschap ook een enorme aantrekkingskracht die ik nooit gedacht had te vinden. Zo ben ik absoluut van het dode/dorre gras en de kale bergen gaan houden. Soms mis ik het wel om overal groen te zien, maar het maakt duidelijk dat ik op een andere plek ben waar ik veel plezier heb. Ach, af en toe moet je zelf iets ervaren voordat je weet waarom mensen ergens willen wonen. Nu snap ik waarom. De wereld is zo mooi!

Afgelopen week was eigenlijk een hele rustige week hier op NAU. Een leraar die ik voor 2 vakken heb was afwezig, dus ik was veel vrij. En het weer is hier eindelijk aan het verbeteren. Hoewel de zon bijna altijd schijnt, waait het erg hard en de wind brengt behoorlijk koude lucht met zich mee. Dat is nou niet echt fijn als je even lekker buiten wil zitten. Deze week kon dat dus wel, dus ik heb heerlijk relaxt. Elk weekend een uitstapje begint nu namelijk wel zijn tol te eisen: iedereen is moe. En deze week was ook het eerste afscheid van een internationale student. Kayla gaf maandag een afscheidsetentje waar bijna alle internationals bij waren. Ze is terug naar Australië, wat voor iedereen aangaf hoe weinig tijd we hier nog hebben. Iedereen is direct weer uitstapjes gaan plannen. Op donderdag was nog een gratis concert van Ellie Goulding hier op de campus. Ik dacht dat ze iemand anders was en had daarom een kaartje gehaald. Ze was dus iemand anders, maar ze kan wel goed zingen weet ik nu. Qua attitude zit het bij haar wel goed. Arrogantie is haar voornaamste karaktereigenschap.

Dit weekend heb ik een dag absoluut geluierd. Heerlijk in de zon gelegen en daarna nog naar de film. De perfecte zaterdag! Omdat we hier nog maar kort zijn en we het ons niet kunnen veroorloven om dingen uit te stellen, hebben Eline, Josephine en ik op zondag een auto gehuurd om naar Monument Valley te gaan. De auto huren duurde een uur aangezien we een incompetente medewerker hadden. Na 3 keer iets fout intypen, haal je toch je meerdere erbij? Maar op echt hard werken heb ik hier nog niemand kunnen betrappen. Iedereen maakt lange dagen waarin ze eenderde van het werk verrichten wat wij in Nederland doen op een dag. Ook een leuk detail: bijna alle internationale studenten weten wat Monument Valley is en waar het ongeveer ligt. Amerikanen hebben geen flauw benul van wat het is, laat staan waar het ligt (maar topografie zit sowieso niet goed hier op school). Als ik aan iemand vertelde waar ik heen ging dit weekend keek die persoon me vragend aan. Het zit in bijna alle Westerns en in een boel andere films. Het stond op sigarettenpakjes in Nederland en voor mij staat het bijna synoniem voor Amerika.

Monument Valley ligt in de staat Utah en ligt op ongeveer drie uur rijden van Flagstaff. Voor de mensen die echt niet weten wat het is: Monument Valley bestaat uit rode rotsen die opduiken vanuit het niets. Het is een heilige plek voor de Navajo Indian Tribe en het is werkelijk prachtig! Onderweg hebben we nog veel tumbleweeds gezien. Dit wilde ik nog graag zien dus het was erg leuk dat we die ook zagen. Het zijn een soort ronde bosjes die door de woestijn waaien en steeds groter worden. Ze leggen per dag vele kilometers af en aangezien het flink waaide zondag hebben we een flink aantal gezien. Kan ik weer afvinken van mijn lijstje.

We wisten dat het slecht weer zou zijn in Utah met regenbuien en flinke wind. Toch vonden we het jammer dat het aan weerszijden van Monument Valley wel blauw was en precies erboven niet. In een klein plaatsje op 20 mijl van het National Park konden we in de verte de eerste rots al zien. Supergaaf! We zijn tijdens een droog moment nog gestopt op een plek waar we uitzicht hadden op alle rotsen. Met de donkere lucht erachter lijkt het eigenlijk nog veel indrukwekkender. In het park aangekomen was er een uitzichtpunt waar je heel mooi uitzicht had op de rotsen. We hebben allemaal een favoriete rots uitgekozen, maar omdat elke rots uniek is maakt het helemaal niet uit welke je kiest. Binnenin was nog een giftshop en een museum over de Navajo. Zij zijn één van de grootste indianenstammen in Arizona en hebben een rijke geschiedenis. Hun taal is gebruikt in de Eerste- en Tweede Wereldoorlog en hoewel veel Navajo-indianen nu in armoede leven, is hun cultuur nog het belangrijkste voor ze. In het National Park werkten ook alleen maar indianen.

Je kon ook naar beneden, maar de auto die we hadden meegekregen had denken we de verkeerde benzine erin, want het toerental ging maar niet omlaag. En aangezien het een automaat was konden we niet zelf schakelen. Pas toen we nieuwe benzine hadden gekocht deed de auto het beter. Maar omdat we pas benzine tankten toen we het park al uit waren en de paden daar van mul zand waren, durfden we het er niet op te gokken. Naar beneden leek ons geen probleem, maar naar boven was vrij steil. Ondanks dat heb ik toch genoten van het uitzicht. En veel foto’s gemaakt natuurlijk!

Na anderhalf uur ongeveer zijn we weer richting Flagstaff gegaan. Eerst hadden we het plan om nog naar Antilope Canyon te gaan, maar dat was nog weer 2 uur rijden en dan zouden we vrij laat aankomen. We wisten dat het in Flagstaff mooi weer was, dus besloten we om terug te gaan, naar de Snowbowl te rijden op de San Francisco Peaks en vanaf daar de zonsondergang te bekijken. We kwamen precies op tijd aan. Eerst zijn we nog verkeerd gereden omdat Amerikanen ervan uitgaan dat iedereen de weg wel weet en geen bordjes plaatsen. Bovenaan was het uitzicht weer prachtig en kon je Flagstaff mooi zien liggen. De zon verdween precies achter de bergen, waardoor je die heel mooi kon zien. Ik ben blij dat ik dat hier heb kunnen zien. Flagstaff zelf heeft namelijk ook veel te bieden, maar overal moet je bijna een auto voor hebben. Fietsen is levensgevaarlijk en het is te ver om te lopen. Dat is één ding dat ik absoluut niet aan Amerika zal missen.

Verder ben ik bezig om veel muziek te downloaden. Ze draaien hier ongeveer dezelfde muziek als thuis, maar ze spelen ook veel oudere nummers die helemaal passen bij het gevoel van een Amerikaanse roadtrip. En Jake heeft me veel gave muziek laten horen, dus die download ik dan ook maar. Ik heb inmiddels een hele collectie. Nog drie weken heb ik school en dan nog een tentamenweek. Zo gek hoe je eerst aan het aftellen bent naar het moment dat je naar de VS toegaat en nu kan ik de weken tellen totdat ik weer thuis ben. Ik weet nog niet hoe ik dat vind. Aan de ene kant mis ik iedereen wel, maar het is hier zo leuk! En terug naar Nederland nu ik dit heb gezien? Ik heb de travel bug te pakken gekregen. Gelukkig staan er nog leuke uitstapjes op het programma. Zo vlieg ik donderdag naar San Francisco en ga ik nog een keer naar Sedona. En de reis aan het eind natuurlijk. Ik zit hier nog wel even goed!